“Χαῖρε, δι’ ἦς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει”, μας λέει ο στίχος. Και σίγουρα υπάρχει χαρά. Χαίρονται οι άνθρωποι. Χαίρονται οι άγγελοι. Χαίρεται ο διάβολος. Ίσως μα ξενίζει και είναι λίγο ασυνήθιστο να το αναφέρουμε αυτό το χαίρετε ο διάβολος, αλλά είναι η πραγματικότητα που την συναντούμε στη ζωή μας , οπότε ας ξεκινήσουμε με αυτό.
Ο πειρασμός, χαίρεται όταν βασανίζει τον άνθρωπο, όταν σπέρνει ζιζάνια, όταν καταστρέφει, όταν δημιουργεί αντιπαλότητες, όταν βάζοντας λόγια στον άνθρωπο τον σπρώχνει στη διαδικασία της αμαρτίας. Γενικώς του δημιουργεί ένα πρόβλημα στη ζωή του, γι αυτό και μέσα στην αποκάλυψη ονομάζεται “απολλύων” δηλαδή καταστροφέας.
Όταν δεν μπορεί να πειράξει τον άνθρωπο βασανίζεται ο ίδιος, διότι υπάρχει μόνο για να βασανίζει. Θα πει κάποιος αν έτσι είναι τα πράγματα υπάρχει χαρά στον άνθρωπο; Και βέβαια υπάρχει. Ο Κύριος του επιτρέπει να πειράζει τον άνθρωπο μόνον όσο Εκείνος θέλει.
Από την άλλη πλευρά, η χαρά έρχεται, και πράγματι έρχεται, διότι ο Κύριος λέει “χαρά νιώθει η γυνή η οποία γεννάει”.
Ενώ σε όλη την εγκυμοσύνη της μπορεί να περνάει λίγο δύσκολα και την ώρα του τοκετού της ακόμα, πάλι με οδυνηρούς πόνους προσπαθεί να βγάλει το παιδί της,
το τέλος είναι χαροποιό , διότι με χαρά κρατάει το παιδί της, με χαρά το αγκαλιάζει και γεμάτο σιγουριά το παιδί αντικρίζει τη μητέρα του.
Με χαρά ακούει ο μαθητής τους επαίνους, όταν έχει καλή διαγωγή, όταν παίρνει καλούς βαθμούς.
Με χαρά ο φοιτητής παίρνει το πτυχίο του, διότι είναι ο κόπος του ένα κομμάτι αφιερωμένο από την ζωή του, στα θρανία. Υπάρχει όμως και η χαρά η οποία πηγάζει από την αμαρτία. Διότι ο άνθρωπος των παθών που η ενέργειά τους κυριεύουν τη ζωή του, χαίρεται όταν το πάθος του γίνεται πραγματικότητα, ο χαρτοπαίκτης, ο αλκοολικός ο φιλήδονος , ο φιλοχρήματος και πόσα άλλα πάθη θα μπορούσαμε στα οποία ικανοποιείτε από την εφαρμογή τους.
Έτσι λοιπόν, βλέπουμε ότι και η χαρά έχει τα δικά της τμήματα, τα οποία είναι αναλόγως τι θα πάρουμε και αναλόγως πόσο θα μας επιτρέψει ο Θεός να χαρούμε και να ευεργετηθούμε μέσα απ’ αυτά.
“Χαῖρε Κεχαριτωμένη”, είπε ο άγγελος στην Παναγία μας. “Χαίρετε και αγαλλιάσθε”, μας λέει ο Κύριός μας. “Χαίρετε και πάλιν ερώ, χαίρετε”, μας λέει και ο Απόστολος Παύλος αλυσοδεμένος μέσα στη φυλακή του.
Γιατί όμως το λέει;
Διότι, ο άνθρωπος ο οποίος γίνεται ένα με τον Θεό, βάζει τον Θεό να τον συντροφεύει στη ζωή του. Έχει μια χαρά, η οποία δεν εξαντλείται είναι ανεξάντλητη προέρχεται από τα περισσεύματα της καρδίας του, διότι εκεί κατοικεί και πλημυρίζει το είναι του.
Στον αντίποδα, όσο και να θέλει να χαρεί ο άνθρωπος με όλες τις άλλες χαρές, οι οποίες πηγάζουν μέσα από την αμαρτία, τόσο περισσότερο μελαγχολία, άγχος και τύψεις βάζει στη ζωή του. Η ώρα της αμαρτίας περνάει και έρχεται η ώρα της δοκιμασίας, της συνείδησης και τις στιγμής που απολογείται ο άνθρωπος στον εαυτό του.
Η συνείδησή του τον ελέγχει όταν κάνει το κακό. Μόλις πράξει αυτό που τον υποκίνει ο πειρασμός με την προσβολή μέσα στο υποσυνείδητο, του λέει: “τι έκανες; γιατί το έκανες;”
Και αυτό μας συμβαίνει πολλές φορές, όταν θα πούμε μια κουβέντα σε κάποιον ή κάνουμε κάποια πράξη η οποία δεν συνάδει με την ιδιότητα του χριστιανού, τότε αυτομάτως έρχεται η συνείδηση, ο άγραφος νόμος του Θεού, και λέει “γιατί το είπες τώρα αυτό; Δεν έπρεπε να το πεις”.
Για να μπορέσει ο άνθρωπος να ξεφύγει μέσα από αυτήν τη διαδικασία, πρέπει να κλείσει τις θυρίδες των αισθήσεων και να τρέξει να ανοίξει το Ευαγγέλιο, το οποίο είναι πλήρης χάριτος.
Μέσα από το Ευαγγέλιο ο άνθρωπος λαμβάνει τα μηνύματα τα οποία τον συνοδεύουν στη ζωή του.
Του δείχνει τα βήματα, τα οποία πρέπει να βαδίσει για να έχει πάντα χαρά μέσα του και θα τον οδηγήσουν σε ασφαλή λιμένα, μακριά από τα κύματα της αμαρτίας ,κάτω από την καθοδήγηση του Πνευματικού του. Εκεί θα συναντήσει κι άλλες χαρές την χαρά της προσευχής ,της μετάνοιας ,της ευεργεσίας στον συνάνθρωπό του, την χαρά του εκκλησιασμού, της συγχωρήσεωςκαι την συμμετοχή του στα ¨Άχραντα Μυστήρια, μεταλαμβάνει Χριστό και γίνεται όλος χρηστός.
Έτσι λοιπόν, η χαρά που πηγάζει μέσα από τον Κύριό μας, έρχεται να μας δώσει την πνευματική ώθηση να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στη ζωή μας και να μη μένουμε με πνευματική στειρότητα.
Όταν ο άνθρωπος αντλεί από την πνευματική χαρά, αυτή η χαρά πολλαπλασιάζεται μέσα του και εξωτερικεύεται, ώστε να μπορέσει με το δικό του φρόνημα, αλλά και την παρουσία του να δώσει το φως στους αδελφούς του. “Υμείς εστέ το φως του κόσμου”, μας λέει ο Κύριός μας. Δεν μας το λέει απλώς γιατί έτυχε. Έτσι θα σας αναγνωρίζουν ότι είσαστε μαθητές μου, από τη συμπεριφορά σας. Χριστιανοί είναι αυτοί οι οποίοι και στις εύκολες άλλες και στις δύσκολες στιγμές τους, βρίσκονται στον τόπο αυτόν που τους όρισε ο Θεός.
Το κυριότερο λοιπόν από όλα είναι να φτιάξουμε αυτό που κρύβεται μέσα μας. Αυτό που λέγεται ψυχή. Έτσι χαίρει η ψυχή του ανθρώπου. Έτσι χαίρουν οι άγγελοι όταν μετανοεί ο άνθρωπος στη γη.
Χαρά γίνεται στον ουρανό. Ας μην αφήσουμε την ψυχή μας να λιμοκτονεί.
Πόσο επιθυμεί ο Χριστός την δική μας μεταστροφή, την δική μας μεταμέλεια, την δική μας μετάνοια, τη δική μας αγάπη προς τον πλησίον, για να σκύψει και εκείνος από πάνω μας, να απλώσει το χέρι και να μας τραβήξει στη Βασιλεία Του.

+π.Γ.Κ