Τους συναντούμε κάθε μέρα στη ζωή μας. Μαζί τους πορευόμαστε και μας ακολουθούν σε κάθε μας βήμα.
Μερικοί από αυτούς μας κουράζουν πραγματικά. Κι’ άλλους τους έχουμε συνηθίσει  και κάνουμε ευχάριστη συντροφιά μαζί τους. Πολλοί τους αντιμετωπίζουν με αδιαφορία, δεν βλέπουν τους πειρασμούς της αμαρτίας. Τους ανέχονται σαν μια κατάσταση αναπόφευκτη. Και γι’ αυτό οι άνεμοι της απιστίας και της σύγχρονης ειδωλολατρίας απειλούν να πνίξουν πολλές ψυχές.

Οι πειρασμοί που συναντά ο χριστιανός στη ζωή του είναι δύο ειδών: εκούσιοι  και ακούσιοι. Οι εκούσιοi πειρασμοί φέρνουν στη σάρκα ηδονή, μα στην ψυχή οδύνη, οι ακούσιοι βγάζουν την ηδονή από τη σάρκα μας, κι’ απ’ την ψυχή μας διώχνουν την οδύνη.

Ο εκούσιος πειρασμός είναι σύμφωνος με τη γνώμη μας και η ηδονή που μας φέρνει έρχεται με την προαίρεση μας. Ενώ ο ακούσιος και απροσδόκητος πειρασμός μας φέρνει τους πόνους χωρίς τη θέληση μας.
Γι’ αυτό μας είπε ο Κύριος να προσευχόμαστε με την Κυριακή προσευχή, <<και μη εισενέγκης ημάς είς πειρασμόν>>.και άλλού:
<<Γρηγορείτε και προσεύχεστε ίνα μη εισέλθητε είς πειρασμόν>>.

Έτσι, ο δρόμος που ξανοίγεται για τον αγωνιστή χριστιανό είναι: να αποφεύγει τους ηδονικούς πειρασμούς και να δέχεται με υπομονή τους οδυνηρούς πειρασμούς, που μπορεί να είναι ραπίσματα της αγάπης του Θεού, σύμφωνα με την γραφή που λέγει: (όο γάρ αγαπά ο Κύριος, παιδεύει, μαστιγεί δε πάντα υιόν όν παραδέχεται )).

Και να βλέπει ο χριστιανός, που δοκιμάζεται με οδύνες, ότι με τον πόνο αυτό τον χαϊδεύει στοργικά ο Θεός, που ευδόκησε να τον επισκεφθεί”με αυτόν τον τρόπο και να μπορεί να υπομείνει τον πειρασμό. Υπάρχουν όμως μερικοί χριστιανοί, που δεν υπολογίζουν τον κίνδυνο του ηδονικού πειρασμού και ριψοκινδυνεύουν, με μια αχαρακτήριστη επιπολαιότητα.

Περηφανεύονται μάλιστα, πως είναι ανώτεροι και άτρωτοι από τους πειρασμούς. Και μπαίνουν μέσα στο γλιστερό έδαφος των πειρασμών με τη διάθεση να ζήσουν τη ζωή τους επικίνδυνα.

Γι’ αυτούς λέγει η Γραφή:<< ο αγαπών κίνδυνον έν αυτώ απολείται>>.Πραγματικά, μήπως μπορεί κανείς να βάλει κάρβουνα αναμμένα στον κόρφο του και να μην κάψει τα ρούχα του; ή μήπως μπορεί κανείς να περπατήσει πάνω στη φωτιά και να μην κάψει τα πόδια του; γι’ αυτό πρέπει να ακούμε τον λόγο του Θεού και να τον κάνουμε πράξη στη ζωή μας.

Ως προς τα αίτια των πειρασμών, θα μπορούσαμε να πούμε ότι: για τους μεν θεληματικούς είναι η καλή σωματική υγεία, ο πλούτος, η καλοπέραση, η δόξα κ.τ.λ. για δε τους ακούσιους οι ζημιές και οι αδικίες, οι ειρωνείες κα οι συκοφαντίες, οι τιμωρίες και οι ασθένειες.

Οι ακούσιοι όμως πειρασμοί, που επιτρέπει στη ζωή μας ο Θεός, μας φέρνουν ανυπολόγιστες ωφέλειες. Ξεριζώνουν από μέσα μας παλιές αμαρτίες. Μας απομακρύνουν από τις τωρινές αμαρτίες, που μας ευχαριστεί η συντροφιά τους. Μας προφυλάσσουν από τις αμαρτίες, που ο σατανάς θα μας βάλει να κάνουμε αύριο, μεθαύριο.

Άς μη γογγύζουμε λοιπόν, ούτε στιγμή, για τους πειρασμούς και τις δοκιμασίες που μας στέλνει ο Θεός. Ευτυχισμένος είναι εκείνος που ξέρει να υπομένει. Άλλωστε, μαζί με τον πειρασμό, ο Θεός δίνει και τη δύναμη της υπομονής. Οι μεγάλοι Άγιοι πέρασαν στη ζωή τους τους μεγαλύτερους πειρασμούς. Και η υπομονή είναι η μητέρα της παρηγοριάς. Είναι η δύναμη που γεννιέται μέσα στην καρδιά, με προσευχή ,επιμονή και με θερμά δάκρυα.

Στο τέρμα των πειρασμών υπάρχει το βραβείο και ο στέφανος. Σε κάθε δοκιμασία ας στρέψουμε τα δακρυσμένα μάτια μας στον ουρανό και ας μας ενισχύουν τούτα τα λόγια του ιερού Χρυσοστόμου:<< Άς μη λυπόμαστε, λοιπόν, με τα βάσανα του κόσμου τούτου γιατί, αν πάλι έχεις αρετή, αυτή θα σε κάνει να φαίνεσαι ακόμη λαμπρότερος και πιο χαρούμενος. Τις πτώσεις του χριστιανού δεν τις φέρνει η φύση των πειρασμών, αλλά η ραθυμία των πειραζομένων>>.